Nul verkeersdoden is een kansloze missie

Theo Vuyk is eigenaar van Rijschool Fly-Over. Zijn rijschool is al 35 jaar een begrip in Den Haag, en zelf is de ras-Hagenees dat ook. Sinds enkele jaren verzorgt hij maandelijks een column in ‘Rij-instructie’, het onafhankelijke vakblad voor de verkeersopleiding. Recht voor zijn raap, ongezouten, maar met het hart op de juiste plaats, zeker als het om ‘zijn’ branche gaat. Deze column is gepubliceerd in de editie januari 2021 van de Rij-instructie.

U kunt het ook elders in deze editie van Rij-instructie lezen: het gaat met de verkeersveiligheid niet goed. De laatste jaren daalt het aantal verkeersdoden en verkeersgewonden niet. Sterker, ze stijgen. De cijfers over afgelopen jaar zijn nog niet bekend, maar er wordt vanuit gegaan dat het aantal verkeersdoden op 680 zal uitkomen. Dat zijn er meer dan in 2019 en veel meer dan de 500 die de minister van Infrastructuur en Waterstaat zich voor vorig jaar tot doel had gesteld. En in de toekomst moet dat aantal nog omlaag. Nul doden in het verkeer is het doel.

Dat gaat het niet worden en dat komt niet doordat de theorie bij de rijopleiding zo slecht is geregeld. Klopt, daar heeft het ook mee te maken, maar daar wil ik het deze keer niet over hebben. Ik wil het hebben over alle situaties die iedereen dagelijks tegenkomt. Over het telefoongebruik in de auto’s bijvoorbeeld erger ik me rot. Ik heb wel eens het idee dat er tegenwoordig bijna niemand meer achter het stuur zit die niet met zijn telefoon bezig is. Als je bezig bent met de verkeerstaak, dan kun je er niets bij hebben. Dat is al lastig genoeg. Ik realiseer me heel goed dat ik geen geleerde ben op het gebied van verkeer, maar ik zie het gewoon om me heen gebeuren en dat is niet goed. De pakkans is nul procent en als iemand toch eens wordt bekeurd, dan kost dat ik geloof 400 euro. Dat is te laag, in mijn ogen. Minimaal het dubbele zou ik zeggen, dan leren ze het wel af.

Ook wil ik het hebben over asociaal rijgedrag. Wat ik in een stad als Den Haag elke dag weer meemaak tart elke beschrijving. Niemand lijkt nog normen en waarden te hebben en niemand houdt zich nog aan de verkeersregels. Ik ben echt geen lieverdje, daar ben ik me echt bewust van, maar ik kan een boek schrijven over het idiote en levensgevaarlijke weggedrag van vooral jonge mensen.

Ook wil ik het hebben over wat ik tegenwoordig allemaal zie wat automobilisten achter hun voorruit hebben geïnstalleerd. Complete beeldschermen voor het navigatiesysteem of soms ook voor wat anders, ik zie het allemaal voorbij komen. Vroeger werd je aangehouden als je iets achter je voorruit had zitten waardoor je een ongewenste dodehoek had, maar blijkbaar kan het tegenwoordig allemaal.

Tot slot pleit ik voor permanente verkeerseducatie. Het is te gek voor woorden dat je op je 17de je rijbewijs haalt en tot je 75ste kunt doorrijden zonder ooit op herhaling te gaan. Iedereen moet tegenwoordig worden bijgeschoold, maar alleen niet wanneer je een auto bestuurt die een dodelijk wapen kan zijn. Iedere 75-plusser zal toch met me eens zijn dat je echt anders in de wedstrijd zit dan toen je 17 was.

Pak je de verkeersveiligheid niet bij de bron aan, bij dit soort zaken. dan ben je bezig met een kansloze missie.